Hindi naman sa pagmamayabang, may katangkaran ako sa karaniwang babae. Gayong hindi naman ako pang-Bb. Pilipinas, malaki ang pakinabang sa akin bilang miyembro ng girls’ basketball team noong nasa high school pa ako. Gayunman, dahil subsob ako sa pag-aaral, dagdag pa ang pagiging near-sighted ko, mas madalas akong yumuyukong parang kuba sa aking desk lalo na kung nagsusulat.
Sapagkat mahigpit ang aming ina, lalo na mga ate ko, nagsikap siya upang baguhin kami mula sa pagiging magkakapatid na “kuba” at ordinaryo hanggang maging isang grupo ng mamamayan na lumalakad nang tuwid at totoo. Kalaunan, noong una niya akong makitang naka-uniporme bilang empleada ng isang malaking korporasyon, sinabi niya, “Ang ismarte mong tingnan.”
Nagbalik ang alaalang iyon nang mabasa ko ang sinabi ng Diyos mula sa Mabuting Aklat: “Ako ang Panginoong Diyos na nagpalaya sa inyo mula sa Ehipto, upang hindi na kayo maging alipin. Binali ko na ang inyong mga pamatok upang makapaglakad kayo nang tuwid.” Mahigit apatnaraang taon nang inalipin at pinatrabaho nang mabibigat ang mga taga-Israel at napagod na sila at wala nang lakas ng loob. Ngunit sa pamamagitan ni Moises, kinalag ng Diyos ang kanilang mga tanikala at dinala sila sa landas tungo sa bagumbuhay na malaya – sumunod lamang sa Kanyang kalooban.
Ito ay isang malinaw na paalala sa mga nagawa ng Diyos para sa atin sa pamamagitan ng Kanyang bugtong na Anak na si Jesus. Ayon kay San Pablo: “Tumindig kang matuwid… sa kalayaang idinulot ni Kristo Jesus, at mahigpit mong iwasan ang pamatok ng pagkaalipin.”
