Noong Marso 8 ay International Women’s Day at ito ay ipinagdiwang na may temang “Invest in Women: Accelerate Progress.”
Ayon sa United Nations, ang kakulangan ng financing — sa halagang US$360 bilyon kada taon — ay isa sa mga pangunahing hamon sa pagkamit ng gender equality sa taong 2030. Ganito ang halaga na kailangan taun-taon upang matugunan ang kahirapan at kagutuman sa kababaihan, at upang suportahan ang higit na pantay na partisipasyon ng kababaihan sa lipunan.
Habang tinutugunan ang mga matagal nang alalahanin na ito — kabilang ang pagsasara ng agwat ng kasarian sa mga posisyon sa kapangyarihan at pamumuno at sa mga trabaho; pagtiyak ng pag-access at pagkumpleto ng edukasyon; pagprotekta sa kababaihan mula sa karahasan at diskriminasyon sa kasarian; pagtataguyod ng pagkakapantay-pantay ng kasarian sa paghahati sa pangangalaga at gawaing pantahanan—mayroon nang bagong hamon na kinakaharap: ang digital gender divide.
Ayon sa UN Women, ang digital divide ay naging bagong mukha ng gender inequality. Ipinapakita ng mga pandaigdigang numero na ang mga babae ay 18 porsiyentong mas mababa ang posibilidad na magkaroon ng smartphone kaysa sa mga lalaki, at mas maliit ang posibilidad na ma-access o gumamit ng Internet. Noong 2022, 259 milyong mas maraming lalaki kaysa sa mga babae ang online.
Sa sektor ng teknolohiya, ang mga kababaihan ay sumasakop sa mas kaunting mga posisyon. Ang mga kababaihan ay may hawak na mas mababa sa 25 porsiyento ng mga trabaho sa agham, engineering, at ICT, at ang mga babae ay dalawang beses na mas mababa ang posibilidad na bumuo ng isang programa sa computer kaysa sa mga lalaki. Nasa 21 porsyentong mas mababa ang suweldo ng mga kababaihan, at halos kalahati ng lahat ng kababaihang nagtatrabaho sa teknolohiya ay nakaranas ng workplace harassment.
Mas naging maliwanag ang digital gender divide dahil sa pangangailangan ng agarang pagsulong sa digital transformation. Inilantad nito ang mga isyung kinakaharap ng kababaihan sa paggamit at pag-access sa ICT, gayundin sa iba pang kaugnay na sektor, gaya ng e-commerce.
Para sa mga babaeng micro-entrepreneur, ang mabagal o kawalan ng internet connectivity, lalo na sa mga rural na lugar; kakulangan ng teknikal na kaalaman at kasanayan sa ICT; at ang mababang pag-access sa mga produkto ng digital financing, tulad ng mga e-wallet at iba pang serbisyo sa pagbabangko, ay naging mga hadlang sa higit pang paglago.
Ipinakita ng isang Digital Readiness Study na bagama’t marami na ang nakapagsimulang mag-negosyo sa pamamagitan ng mga social media site, ang mga babaeng negosyante ay nangangailangan ng higit pang kaalaman at kasanayan sa paggamit ng mga digital platform. Ang mga babaeng negosyante ay maaaring mas mahusay na makipagkumpitensya kung mayroon silang mga kinakailangang kasanayan sa digital selling pati na rin ang access sa pautang.
Kailangan nating ikonekta ang mga kababaihan sa mga mapagkukunang pinansyal upang makapagsimula o mapalago nila ang kanilang sariling negosyo. Tinatantya ng UN na ang pagtulay ng credit gap para sa MSMEs na pag-aari ng babae ay magreresulta sa 12 porsiyentong pagtaas sa taunang kita sa karaniwan sa 2030. Bilang karagdagan, ang matagumpay na mga babaeng negosyante ay maaaring lumikha ng mas maraming trabaho at magdulot ng pagbabago.
Dapat nating isulong ang e-commerce bilang isang pagkakataon para sa mga kababaihan na maabot ang kanilang buong potensyal na pang-ekonomiya.
Ang pagtataguyod ng economic empowerment ng kababaihan ay isang paraan upang mas mabilis na matugunan ang iba pang mga isyu na nakabatay sa kasarian, tulad ng pagsugpo ng gender-based violence, at pagtaas ng pakikilahok at pamumuno sa pulitika at panlipunan.
