MAY kabanata (Psalm, 21 v. 19) sa “Awit at Salaysay ng PASIONG MAHAL” kung saan inilalalahad ang mga naganap pagkatapos ipako sa krus ng Panginoong Hesus.

Habang Siya ay nakabayubay sa krus, nilait Siya ng mga makapangyarihang tao. Upang malubos ang kanilang pagkutya sa Kanya, ipinagitna Siya sa dalawang magnanakaw na sina Hestas at Dimas na ipinako rin sa krus upang ang balang makakita ay tagurian din Siya na kapara ng dalawa.

Ganito ang bahagi ng “ARAL” na hinango sa nasabing kabanata:

Ito ang titingnan nawa

nang matapang at gahasa

mapagtanim sa kapuwa,

di gumanti’t aayaw nga

mapanganlang siya’y dusta.

Hunghang ka’t walang tuto

mapagpalalong totoo

sa Panginoon mong ito,

bago’y malupit kang tao

walang halagang gaano.

Kung gayon ang iyong tika

tantong nagkakamali ka,

ang mababa ay maganda

siyang ikagi-ginhawa

may puri at may buhay pa.

At ano ang gayang damdam

sa taong mapagmatapang

dili ang kahahangganan,

pawang hirap, kasakitan,

ang munsing kung makaraan.

Pagpapahirap at sakit

hiya’t sising di mumuntik

at panganib nang panganib

lalu kung sala’y malupit

ang lahat ay umi-iit.

At huwag kang maglililo

sa iyong kapuwa tao

para ng hayop sa damo,

ngayon sa oras na ito

kamahala’y ayunan mo.

Sa iyo ay isinangkap

ang karamdama’t potensias

katawan mo ay malakas,

ng ibigin ka ng lahat

ano’t sa hayop tumulad?

Wala ka nang makabagay

bait mo ay magkatimbang

malaks ka ma’t matapang

lagna’t sakit bulinyanang

sa iyo’y makabubuwal.

Doon mo mapagkukuro

ang iyong pagkapalalo

na walang kahalong biro,

para pang kahoy na tuyo

kapagkaraka’y magugupo.